NASIHATNAME

 

Icinde, ayet-i kerimeler, hadis-i serifler, atasözleri, kelam-i

kibarlar, vecizeler, vs.lere yer verilen; din , ahlak, sevgi ve saygi

gibi mevzularda nasihat veren, pendname ve baska isimlerde

yazilan manzum veya mensur eserlerin ortak adidir. Levni`nin

atasözü destanindan bazi dörtlükler:

 

 

Tut atalar sözün kalb-i selim ol,

“Gönülden gönüle yol var“ demisler.

Gider yavuzlugu, tab-i halim ol,

“Keskin sirke küpüne zarar“ demisler.

 

Bilirsin alcaga akmadadir su,

Kamilin cahile nasihati bu,

Ikrarin gözet, olma abes-gü,

”Birdir iman ile ikrar” demisler.

 

Aldanma cihanin sakin varina,

Bir nefesi verme cihan varina,

”Bugün isini koyma yarina”,

”Yar yikildigi gün tozar” demisler.

 

Bir mürsid-i kamil bulmayanlara,

Bu nasihatten ders almayanlara,

Sözünün sübutu olmayanlara,

“Dipsiz kile, bos bir anbar“ demisler.

 

“Günes balcikla sivanmaz“ ey dil,

Bi-zeban da olsa bellidir kamil,

kendinden gayriyi begenmez cahil,

“Kendi calar, kendi oynar” demisler.

 

Yirtici kuslarin ömürleri az,

“Bir ipte iki canbaz oynamaz“,

“Sah-rah`ta kuyuyu kametince kaz,

Ez-kaza ayagi kayar“ demisler.

 

Levni, nasayahi pirlerin böyle,

Durub-i emsali nazm ile söyle,

Meydan-i hünerde agirlik eyle,

”Agir basan, yegni kalkar” demisler.

 

 

Abes-gü: Abes söyleyen. Bi-zeban: Dilsiz. Sah-rah: Büyük

cadde. Yegni: Hafif, kolay